Boris ontving tijdelijk begeleiding van onze medewerkers via beschermd wonen en leerde stap voor stap omgaan met de problemen die hij in verband met autisme ervoer. “Omgaan met anderen bezorgde me spanning. Dan kon ik niet meer goed nadenken en trok ik me terug. Nadat het een aantal jaren geleden niet zo goed met me ging en ik emotioneel behoorlijk in de put raakte, ben ik in een woning van RIBW Brabant terecht gekomen.”

Boris kreeg op basis van zijn zorgindicatie een plek in woongroep waarin hij met anderen samenwoonde en waar altijd medewerkers van ons aanwezig of snel oproepbaar waren. Zij boden hem begeleiding in het dagelijks leven en hielpen hem met uiteenlopende levensvragen zoals het regelen van geldzaken, het vinden van passend vrijwilligerswerk en het onderhouden van sociale contacten.

Sprong in het diepe aandurven

Een aantal van onze cliënten wordt door een periode van beschermd wonen zo zelfredzaam dat zij weer zelfstandig kunnen gaan wonen. Zo ook Boris:

“Na een tijd kreeg ik het gevoel dat ik al goed onafhankelijk kon wonen in de groep. Ik verhuisde naar een HAT woning van RIBW Brabant, een semi-ambulante woonsituatie waarin de begeleiding gericht was op het zelfstandig leren wonen. Daarna durfde ik de sprong in het diepe aan om zelf een appartement te gaan zoeken. Ik heb samen met mijn begeleider eerst bekeken wat daarvoor nodig was: wat mijn budget was, of ik huursubsidie kon aanvragen, wat mijn woonwensen waren en welke spullen ik nodig zou hebben als ik inderdaad zou verhuizen. Mijn begeleider ondersteunde en motiveerde mij bij het waarmaken van die plannen. Beschermd wonen heeft mij rust en vertrouwen gegeven. Zo leerde ik stap voor stap mijn eigen leven en vriendschappen verder op te bouwen. Ik woon nu zelfstandig en werk als vrijwilliger.”