Hoessein heeft heel veel meegemaakt, zeker voor zijn leeftijd. “De situatie in mijn land was héél slecht; ik had problemen met de Taliban, ze wilden mij vermoorden. Daarom vluchtte ik en kwam ik in januari 2016 naar Nederland. Helemaal alleen. Toen was ik 16 jaar oud.”

Een moeilijke start

Eenmaal in Nederland vond Hoessein niet direct de veilige omgeving die hij nodig had. Hij kwam in het asielzoekerscentrum in Oisterwijk terecht. “Dat was een moeilijke tijd voor mij. Ik was helemaal alleen, in een nieuw land met een andere cultuur en een vreemde taal. In het asielzoekerscentrum was het zo druk. Er zijn heel veel mensen, met verschillende culturen en achtergronden. Dat botst vaak, er werd veel ruziegemaakt. Mensen slapen niet ’s nachts en maken veel lawaai, vaak 24 uur per dag. Studeren was onmogelijk. Dat deed ik dan ook niet, ik ging niet naar school. En als ik ging, had ik vaak ruzie met docenten. Uiteindelijk heb ik er toch twee jaar gewoond. Toen ik 18 werd regelde mijn voogd via Nidos dat ik bij RIBW Brabant terecht kon.”

Het keerpunt

Nu woont Hoessein beschermd, via RIBW Brabant, in Moergestel. Toen hij net bij RIBW Brabant terechtkwam, zat hij slecht in zijn vel. “Ik voelde me alleen, was altijd boos, zocht ruzie en maakte dingen kapot”, vertelt hij. Zeker toen het IND – aanvankelijk – besloot om hem geen verblijfsvergunning te verlenen. Slecht nieuws, en Hoessein ging door een diep dal. Hij probeerde in die tijd zelfs een einde aan zijn leven te maken. Dat was het keerpunt. “Mijn begeleiding is er in die tijd veel voor mij geweest. Ze hebben voor mij gezorgd en me ervan overtuigd dat het leven de moeite waard is. Ik ben nog veel te jong om dood te gaan.”

Vertrouwen opbouwen

“Ik heb echt geluk met RIBW Brabant; mijn begeleiders staan altijd voor mij klaar. Zij hebben scherp in de gaten gehouden hoe het met mij ging. En dat doen ze nog steeds. Als ik boos ben, stress of nachtmerries heb, helpen ze mij om weer rustig te worden. Daarnaast helpen ze me met praktische dingen, zoals administratie. Bijvoorbeeld bij afspraken met mijn advocaat, of om moeilijke post over mijn asielprocedure te begrijpen. Ik heb ook een psycholoog vanuit I-psy in Tilburg. Het was eerst heel moeilijk om me open te stellen en de begeleiding te vertrouwen. Naarmate de tijd voorbijgaat, gaat het steeds beter met mij. Ik heb nog steeds stress en problemen, maar ik wil niet meer stoppen met mijn leven. Als ik merk dat ik boos word, probeer ik rustig te blijven en in oplossingen te denken.”

Bekeerd

Dat komt mede door zijn geloof. Via een vriend kwam Hoessein in aanraking met het christelijke geloof. In oktober 2018 bekeerde hij zich tot het christendom en in september 2019 is hij gedoopt in de evangelische gemeente Den Bosch; Parousia. “Het geloof heeft mij enorm geholpen in mijn leven en herstel. Via de kerk heb ik heel veel nieuwe mensen leren kennen, waar ik veel van leer en steun van krijg. Ik ga dan ook elke zondag naar de kerk. Samen bidden, samen zingen. Ik heb rust gevonden en sta weer positief in het leven.”

Voorzichtig aan de toekomst denken

Nu gaat Hoessein naar school. Hij haalt goede cijfers en loopt stage. Dit jaar haalt hij zijn diploma voor de mbo-opleiding Dienstverlening Zorg, niveau 1, op het Entreecollege. “Ik doe heel veel ervaringen op. Ik loop stage in de beveiliging bij ROC Tilburg en heb besloten dat ik hierin verder wil studeren. Beveiliger niveau 2. Verder toekomstplannen maken is lastig. Omdat ik nog geen verblijfsvergunning heb, mag ik bepaalde dingen niet, zoals werken. Maar ik heb al wel wat opgebouwd: ik heb bij RIBW Brabant een veilige plek om te wonen, vrijheid in geloofsovertuiging, een opleiding en mensen om me heen. Daar ben ik heel dankbaar voor.”