Wereld Autisme Dag

Vandaag is het Wereld Autisme Dag. En zoals jullie in mijn vorige blog hebben kunnen lezen ben ik op veel vlakken bekend met autisme. Het thema van dit jaar is Prikkels! Nu in deze coronacrisis komen er veel extra prikkels op me af. Maar zeker in deze tijd van de coronacrisis wil ik nu juist iets kunnen blijven betekenen voor onze cliënten.

Coronacrisis

Waar ik afgelopen jaren heb leren omgaan met de “gewone” dagelijkse prikkels die leiden tot overprikkeling, dondert de coronacrisis hier als een enorme tsunami overheen.
Vanaf het moment dat het eerste coronanieuws mij bereikte, zag ik de zee net als bij een tsunami al terugtrekken. Het maakte mij alert op overprikkeling, want dit nieuws zorgde al meteen voor extra prikkels. Ik heb, net als ieder ander, dagelijks met prikkels te maken. Alleen komen ze bij mij allemaal binnen omdat er nauwelijks een filter is. Ik heb tijd nodig om alles een plek te geven.

Ongerust

Toen de eerste zieke in Nederland bekend werd trok de zee zich nog wat verder terug. Ik was alert, maar er was nog geen reden tot grote ongerustheid. Ik was eerlijk gezegd verbaasd over mijn eigen kalmte en rust omdat dit in het verleden wel eens anders is geweest. Ook dat zijn vruchten van mijn herstelproces. Ik bleef in het hier en nu.

Geen tijd om alles te verwerken

Er heerste een bepaalde rust door diverse maatregelen. Er waren minder mensen op straat, in de winkels, op de weg. Mmm… dit begon een beetje in de buurt te komen van mijn ideale wereld! Begrijp me goed , ik vind de aanleiding echt verschrikkelijk, maar het niet overprikkeld raken door al die extra input gaf mij rust. Daarnaast ben ik positief ingesteld en dit soort gedachten kunnen voor mij wel helpend zijn om uit het continue piekeren te blijven. Maar ik besefte mij toen niet dat al deze veranderingen zich allemaal te snel achter elkaar afspeelde en ik hierdoor niet genoeg tijd kreeg om alles te verwerken.

Tsunami

Toen er bekend werd dat we in een intelligente lockdown gingen was daar ineens de tsunami voor mij. Ik was van het ene op het andere moment helemaal overprikkeld. Ik kreeg paniekaanvallen, mijn nek- en rugspieren verkrampten. Ik probeerde aan alle kanten houvast te vinden. Ik probeerde overzicht en structuur te creëren zowel bij mijn thuisfront als in het werk. Ik voelde boosheid en frustratie die eigenlijk mijn verdriet en teleurstelling maskeerde. Verdriet en teleurstelling omdat ik ineens kneiterhard geconfronteerd werd met het nauwelijks flexibel kunnen zijn, met niet te plaatsen gevoelens, met controle willen houden. Dingen waarmee ik in “normale” onverwachte situaties geleerd had om te kunnen gaan en nu lukte dat ineens niet meer.

Iets blijven betekenen voor cliënten

Ik wil blijven werken want het geeft mij energie. En ik wil heel graag iets kunnen betekenen voor onze cliënten, zeker in deze tijd. Ik weet dat dat alleen maar mogelijk is als ik mijn grenzen aangeef, als ik goed in mijn vel blijf zitten. Want alleen dan kan ik naast de cliënt staan, oprecht luisteren en present zijn.
In ons team is die ruimte er, niet alleen voor mij, maar voor iedereen. Er zijn duidelijke afspraken gemaakt. Ik krijg de ruimte om al die prikkels op de juiste plaats te zetten en dat geeft mij rust. Ik heb mijn collega’s hiervoor bedankt, maar zij hebben er geen weet van hoeveel meer dit voor mij betekent. Team Boy Ecury in Oisterwijk: Jullie zijn goud!

Dus Prikkels!…. Iedereen krijgt ze de hele dag door binnen. Ik mis alleen het filter dat zonder nadenken meteen het onderscheid kan maken wat wel en wat niet belangrijk is. En dat vergt meer tijd, zorgt ervoor dat de emmer eerder vol zit en het kost meer energie. Zo werkt dat als je autist bent. En weet:

Autism is not a disability, it’s a different ability!

De Verenigde Naties hebben 2 april uitgeroepen tot Wereld Autisme Dag (World Autism Awareness Day), een dag waarop autisme wereldwijd in de schijnwerpers staat. Deze dag is bedoeld om iedereen bewust te maken van wat autisme eigenlijk is. Het thema van dit jaar is PRIKKELS!

Even voorstellen

Ik ben Mariëlle Hoefnagel en werk als ervaringsdeskundige binnen een woonteam van RIBW Brabant. Ik ben getrouwd, heb twee dochters van 18 en 14 jaar, 2 honden en woon in Tilburg.

Even voorstellen… blogger Mariëlle Hoefnagel 1