Ik heb me vaak eenzaam gevoeld, van binnen voelde ik me afgesneden van de wereld. Niet begrepen, niet belangrijk, niet gezien. Ik had namelijk van jongs af aan niet gevoeld dat ik er mocht zijn, niet geleerd hoe te verbinden met de ander. Dat maakte mij depressief en angstig met nog meer verwijdering en isolatie tot gevolg. Ik verdwaalde in mijn eigen wereld en werd psychotisch. De psychose beleefde alleen ik. Daarin was ik angstig en alleen, het cirkeltje was rond. Eenzaamheid is, als je worstelt met psychische klachten, een dominante speler in het veld.
Mensen die het verschil maken
De mensen die er toen toch voor mij waren, waar ik mijn onprettige gevoelens kon en mocht delen, die mij vertelden dat ik er mocht zijn, met mijn somberheid, met mijn psychose en met mijn eenzame gevoel, die mensen hebben voor mij het grote verschil gemaakt. Niet zelden was dat een hulpverlener. Door hen voelde ik me weer verbonden. Van hen leerde ik hoe mooi, fijn en broodnodig dat is. Ik deed ertoe, ook met mijn berg ellende, met mijn imperfectie. Ook zo. Ook dan. Andermans pijn voelen Het is soms moeilijk om naast iemand te gaan staan die lijdt. Want als we ons open durven te stellen voor de ander om echt te verbinden, dan voelen we vaak ook andermans pijn. Toch is dit bij RIBW Brabant ons dagelijks werk, en, nu zelfs in tijden waarin de mogelijkheden tot contact zo beperkt zijn, een grotere uitdaging.
1,5 meter samenleving
Maak eenzaamheid daarom bespreekbaar. Het mag er zijn, het is er nu. En dat is zo begrijpelijk. Het geeft ruimte en lucht als je dit kunt delen en niet afgewezen wordt, maar wordt erkend. Doe dit ook als je merkt dat de ander eenzaam is en het niet durft te bespreken, bijvoorbeeld door je eigen ervaringen hiermee te delen. Dit haalt de schaamte weg. Zoek naar mogelijkheden tot contact ondanks de omstandigheden. In je eigen netwerk, online, in de 1.5 meter samenleving. Help een ander daarbij als dat voor iemand lastig is. Kijk samen naar wat iemand nodig heeft deze verbinding tot stand te brengen.
Corona geeft ons uitdagingen, maar ook kansen om ons bewust te maken hoe belangrijk onze behoefte is tot menselijk contact, want je verbonden voelen, dat is van levensbelang.
Eerder dit jaar schreef Paola over herkenning en een sluimerend gevoel dat bij haar naar boven kwamen tijdens deze pandemie, lees die blog hier.