Van een onveilige jeugd, een jarenlange verslaving en een laag zelfbeeld, naar een stabiel thuis, een fijne partner, een geweldige dochter en hoopvolle plannen voor de toekomst. Het leven van Jamie (23) is de afgelopen jaren ingrijpend veranderd. “Ik heb veel meegemaakt, maar met de juiste begeleiding kreeg ik mijn leven weer op de rit. Daar ben ik RIBW Brabant zó dankbaar voor.”

Jamie groeit op in een onveilige thuissituatie. “Mijn vader overleed toen ik nog heel klein was. Mama hertrouwde met een narcistische man, ik was drie toen hij in ons leven kwam. Hij maakte me onzeker, kleineerde me, gaf me het gevoel dat ik niet goed genoeg was. Zijn aanwezigheid in ons gezin heeft me gevormd. Ik ontwikkelde een laag zelfbeeld. Had het gevoel dat ik goed moest presteren, vooral voor mannen. Ik had veel vriendjes; soms waren ze goed voor me, vaak ook niet. Ook veel seksuele contacten. Ergens gaf me dat een kick, een boost voor mijn zelfvertrouwen. Terwijl het eigenlijk voortkwam uit een gebrek aan zelfrespect.”

Ze ontwikkelt een eetstoornis. “Ik heb boulimia. Dus ik heb eetbuien, zeker als ik niet goed in mijn vel zit. Daarna geef ik over, uit angst om aan te komen. Ik vond mezelf niet mooi. Mijn stiefvader had altijd commentaar als ik een koekje pakte. ‘Zou je dat nou wel doen?’. Ook later hoorde ik dat stemmetje nog in mijn hoofd.”

Een rustigere periode breekt aan

In 2018 scheidde Jamies moeder, daarna was het in één klap weer rustig in huis. “Ik ben toen in een periode van negen maanden dertig kilo afgevallen, en niet op een slechte manier. Vanuit rust en kracht, om beter voor mezelf te zorgen. Ik at gewoon lekker: bruine boterhammen met kipfilet en komkommertjes, kwark, fruit, veel water. Ik sportte, werkte ook nog. Mijn eetbuien verminderden. Mijn moeder moedigde me aan, op een opbouwende manier. Het ging goed met mij.”

Toch ging het later weer mis. “Ik begon aan verschillende opleidingen, maar maakte er geen af. Met mijn opleiding Beveiliging was ik bijna klaar, ik moest nog één examen. Bij de eerste keer kwam ik te laat, omdat ik in een monsterfile stond. Ik mocht niet meer naar binnen. Bij de tweede poging zat ik zó vol spanning dat ik zakte. De derde kans was pas na de zomervakantie, dat was funest voor mij. Ik blowde veel en was alle lesstof weer vergeten, het had überhaupt geen zin om te gaan.”

Toch weer onrust thuis

Een opeenstapeling van factoren zorgt ervoor dat Jamie op haar 19e uit huis moet. “Het ging thuis écht niet meer. Ik had gedragsproblemen, maakte veel ruzie met mijn moeder. Mijn jongere zusje begon mijn gedrag over te nemen en had een grote mond tegen mama. Zelf was ik vooral boos, op alles. Het was tijd voor verandering. Ook om de relatie met mijn moeder te redden.”

Een nieuwe start bij RIBW Brabant

Jamie komt eerst terecht bij Amare Zorg en twee jaar later bij RIBW Brabant, waar ze beschermd gaat wonen in Tilburg. “Maar ik had foute vrienden, zij hadden een slechte invloed op mij. Een joint opsteken was het eerste wat ik deed als ik ’s ochtends mijn ogen opendeed, ik lag hele dagen op bed te blowen. In die tijd gebruikte ik ook 3MMC, ook wel bekend als miauw. Dat is een synthetische drug die lijkt op amfetamine en MDMA, en veel risico’s heeft. Ik had me aangemeld voor opname in de Yes We Can-kliniek in Hilvarenbeek. Gelukkig kon ik daar snel terecht, anders was het helemaal uit de hand gelopen, denk ik.”

Na haar verblijf bij Yes We Can stroomt Jamie door naar een beschermde woning in Waalwijk. Daar woont ze 1,5 jaar. “Daar begon mijn herstel echt. Ik kreeg fijne begeleiders, een plek om te wonen en structuur in mijn leven.”

De begeleiding is intensief. Jamie werkt samen met haar begeleiders aan verschillende leefgebieden: haar verslaving, haar financiën, haar wens om moeder te worden en haar mentale gezondheid. “Ik stond er niet alleen voor. Ik kon mijn verhaal kwijt. En RIBW Brabant hielp me om dingen te regelen. Dat is nog steeds zo. Ik heb een Wlz-indicatie, dus ik weet dat mijn begeleiders er voor de lange termijn voor me zijn. Dat geeft rust.”

Jamie noemt haar begeleiding ook persoonlijk. “Ik heb héél veel gehad aan Eef en Yvonne. Eef pakte door, was duidelijk, dacht altijd met me mee en gaf me het gevoel dat ze altijd achter me stond. Af en toe deelde ze ook haar eigen mening, bijvoorbeeld als ik iets impulsiefs of naïefs deed. Zij kon dat bij mij maken, dat wist ze ook. Hier ben ik er ingegroeid.”

Met Yvonne heeft Jamie in mei 2025 haar laatste afspraak. “Met haar kon ik altijd over van alles praten, zowel heel erg persoonlijk, als lekker oppervlakkig. Het was altijd even lekker kletsen wanneer ze langskwam. Dat vond ik zelf heel erg fijn, uiteindelijk kwamen we vanzelf op het punt dat ik vertelde wat me dwarszat. Ik voelde me altijd erg prettig als Eef of Yvonne langs waren geweest. Ik keek er dan ook altijd erg naar uit. Ik ervaarde die twee echt als familie, zo’n goede band met begeleidsters heb ik nog nooit gehad.”

Van beschermd naar zelfstandig

In de periode dat Jamie beschermd woont in Waalwijk zet ze grote stappen: ze stopt met blowen én met roken, krijgt haar geldzaken op orde, heeft een fijne relatie en raakt zwanger van dochtertje Norah. “Ik wilde altijd al graag moeder worden. Jarenlang kende mijn zwangerschapswens pieken en dalen. Tot er geen dal meer kwam. Ik huilde veel, omdat ik zó graag een kindje wilde. Maik – mijn partner – en ik volgden het Nu niet zwanger-traject en De Babyroute. We besloten dat we beter nog even konden wachten. Ik had al een spiraaltje in huis gehaald en een afspraak bij de huisarts om ‘m te laten plaatsen. Diezelfde ochtend had ik een positieve test in mijn handen. Oh, wat vond ik het spannend! Maar ik had het niet anders gewild. Norah is echt een lieverd, en Maik is gek op haar.”

In augustus 2024 verhuist Jamie naar een contingentwoning van woningcorporatie Casade. Daar woont ze zelfstandig met ambulante begeleiding. “Die overstap was spannend, maar ook bevrijdend. Dit huis voelt echt van mij. In september 2025 wordt mijn huurovereenkomst omgezet naar een regulier huurcontract, dan mag Maik officieel bij me intrekken. Dat is alwéér een bijzondere mijlpaal.”

Jamie krijgt nu nog drie keer per week ambulante begeleiding. “Het houdt me in balans. Ik krijg hulp met structuur in het huishouden, of als ik een moeilijke brief krijg van de gemeente. En we maakten een crisis-signaleringsplan: hoe houd ik bijvoorbeeld het hoofd koel als Norah veel huilt? Als ik snak naar een sigaret, of wil praten over mijn eetverslaving kan ik bij ervaringsdeskundige Sabrina terecht.”

Wat het betekent als mensen in je geloven

Jamie praat open en eerlijk over haar verleden. “Het was niet makkelijk, soms heb ik nog steeds moeilijke dagen. Maar ik zette grote stappen in zelfredzaamheid. En ik kan nu zeggen: het gaat goed met me. Ik ben clean en ik zorg goed voor Norah en voor mezelf. De band met mijn moeder is ook beter dan ooit. Alles bij elkaar zó’n groot verschil met een paar jaar geleden. Alleen had ik dit nooit gekund. Ik ben heel blij met de steun van mensen die in mij bleven geloven, ook bij RIBW Brabant.”

Voor de toekomst heeft ze mooie plannen: samenwonen met haar vriend, misschien een tweede kindje, en wie weet ooit werken. “Daar ben ik nu nog niet klaar voor, maar wie weet. Nu focus ik me op mijn gezin. Want dit is precies wat ik wilde: een fijn huisje, een kind, stabiliteit. Het is gelukt. En daar ben ik trots op.”