Michael draaide zijn leven 180 graden
Op dit moment woont Michael Neijndorff (33) beschermd in een HAT-woning; een met subsidie gebouwde kleine woonruimte. Daar wordt hij begeleid door team Balade. Binnenkort is dat niet meer nodig, want het gaat goed met Michael. Hij heeft een mooie baan, een fijne relatie en is op zoek naar een huisje voor hemzelf. “Zonder de hulp van RIBW Brabant was dat niet gelukt”, zegt hij. Nu kijkt hij weer vol vertrouwen naar de toekomst.
Ongeveer tien jaar geleden kreeg Michael last van een angststoornis. Meerdere keren per dag had hij paniekaanvallen. Op slechte dagen zeker tien. Om nieuwe aanvallen te voorkomen, bleef hij steeds vaker binnen. Dat leidde tot agorafobie: de angst voor openbare plekken, zoals pleinen, supermarkten of het openbaar vervoer. Michael: “De exacte oorzaak weet ik niet, maar het werd steeds erger. Ik durfde niet meer naar buiten. De eerste vijf jaar zat ik eigenlijk alleen maar thuis. Dat beperkte me in mijn dagelijkse bezigheden. Ik werd depressief en dronk veel. Ik woonde destijds samen met mijn ex-vriendin, maar zij ging bij me weg. Omdat ik de huur niet meer kon betalen, werd ik uit huis geplaatst.”
Michael woonde een jaar bij zijn ouders. “Ik kwam in aanraking met de gemeente, zij verwezen me door naar RIBW Brabant. Het is nu vierenhalf jaar geleden dat ik beschermd ben gaan wonen.”
Hulp
Maar hulp accepteren bleek nog niet zo makkelijk. Michael: “Liever ontving ik niemand thuis, dan kwam er ook geen paniekaanval. Gelukkig werd ik gekoppeld aan een herstelcoach en twee begeleiders. Zij hielpen me kleine stapjes te zetten. En kwamen regelmatig langs om te kijken hoe het met me ging. Bij hen kon ik mijn verhaal kwijt. Ze vonden het ook niet erg als ik het een dag niet kon opbrengen.”
Samen met de herstelcoach en begeleiders maakte Michael plannen voor de lange termijn. “We schreven doelen op die ik wilde behalen. Bijvoorbeeld de start: het toelaten van hulp. Maar ook dingen ondernemen, zodat ik meer buiten zou komen. En mensen laten helpen met het huishouden. Het team van RIBW Brabant hielp me deze doelen te bereiken. Stapsgewijs. Die vrijheid was fijn. Zo kon ik op mijn eigen tempo herstellen. En omdat we een fijne klik hadden, was het ook makkelijker om ze toe te laten en een band op te bouwen.”
Minder alleen
Later startte Michael met hulp van RIBW Brabant ook een traject met een psycholoog, praatte hij met een ervaringsdeskundige en kreeg hij budgetbeheer, om hem te helpen met zijn geld om te gaan en een buffer op te bouwen. “Praten was belangrijk”, vertelt Michael. “Het hielp me enorm om met de mensen van RIBW Brabant te sparren. Maar ook met een ervaringsdeskundige praten was fijn. Het was niet alleen een fijn mens om mee te kletsen en bij te ventileren, we zaten ook in hetzelfde schuitje. We herkenden onszelf in elkaars problemen. Daardoor voelde ik me minder alleen.”
Omdat Michael te zwaar was en aan zijn gewicht wilde werken, ging hij onder begeleiding van RIBW Brabant ook naar de sportschool. “Door de hulp van RIBW Brabant werd ik aangezet om weer dingen te gaan doen, in beweging te komen, andere mensen te zien. Inmiddels ben ik 35 kilo afgevallen.”
Sprongen vooruit
Michael boekte enorme vooruitgang. “Als ik zie waar ik toen was, dan is dat een megaverschil met nu. Mijn angststoornis, depressie en alcoholgebruik waren dusdanig heftig dat herstel zonder de hulp van RIBW Brabant nooit was gelukt”, zegt hij. “Ik had nooit verwacht dat ik eruit zou komen. Had geen vertrouwen meer in de toekomst. Het team van RIBW Brabant heeft me geholpen mijn leven 180 graden te draaien.”
Het gaat dan ook hartstikke goed met Michael. “Ik ben weer volledig aan het werk, als orderpicker en aanvuller bij een groothandel in dierenspullen. Ik heb een nieuwe relatie. Ben bezig met het halen van mijn rijbewijs, om nog onafhankelijker te zijn. En ik ben op zoek naar een volledig zelfstandige woning, zodat ik weer zelf de regie heb. Naar dat moment kijk ik ontzettend uit, want ik heb er alle vertrouwen in dat het goed komt.”
Stabiele basis
Michael heeft geen terugval meer gehad, vertelt hij trots. “Sterker nog, het is al meer dan een half jaar geleden dat ik een paniekaanval had. Er is een stijgende, vaste lijn. Een stabiele basis. En dus kijk ik vol vertrouwen naar de toekomst. Hoewel ik het altijd gehoopt heb, heb ik nooit gedacht of durven dromen dat het me zou lukken.”